evrendeki her tür, tıpkı insanlar gibi oyun oynar içgüdülere ve hislere sahiptir.
bu oyunun kökeni, yaşam enerjisi fazlalığından kurtulmanın bir biçimi olarak tanımlansa da, başka teorilere göre, canlı varlık oyun oynarken doğuştan gelen bir taklit eğiliminin hükmü altındadır veya bir gevşeme ihtiyacını tatmin etmektedir ya da hayatın ondan talep edeceği ciddi faaliyetlere hazırlık antremanı yapmaktadır veya oyun insanın nefsine hakim olmasını sağlamaktadır.
doğa bize oyunu basit bir mekanizma ile değil, heyecan, sevinç ve matraklıkla birlikte vermiştir. oyunun zevkli yanı, tüm çözümlemeleri veya mantıksal yorumlamaları reddeder. hayvanlar tarafından da sürdürüldüğü düşünülürse hiçbir rasyonel ilişki üzerine temellendirilemez, irrasyoneldir.
insan toplumunun ilk büyük faaliyetleri oyunla iç içedir. dilin yaratıcısı olan zihin, oyun oynayarak maddeyle düşünen şey arasında sürekli gidip gelmektedir. soyutun her ifadesinde bir simge vardır ve her simge de bir kelime oyunu içermektedir. mitos ve ibadette de oyun vardır. efsane ile ibadetin kaynaklarından kültür hayatının büyük faaliyetleri doğmaktadır.
oyun fikri, bilincimizde ciddiyet fikrinin karşıtıdır.
