Kalemi tutmaya başladığımız o ilk günün üzerinden şu kadar zaman geçti. Hadiseler, muhataplar, devirler değişti. Kimi, Hamurkâr(sallallahu aleyhi ve sellem)’a teslimiyetle yüceldi, kimi sığ bir hayata dalıp kayboldu. Kimi, İslam’a hizmet kasdıyla çıktığı yolda Batı’nın fikir ve heva labirentlerine daldı, geri döndüğünde ise ne biz ondan ne de o bizden haz aldı. Oysa ki daha düne kadar onunla aynı mekanlarda oturur, aynı kitapları okur, “Büyük İslam Destanı’na düşülen ara noktası nasıl kalkar?” diye birlikte kafa yorardık.
Bağdat’a, Kabil’e, Gazze’ye bomba düştüğünde ders çıkışı duvarlara “kahrolsun emperyalizm” diye birlikte yazardık. Cava Adalarından Cebel-i Tarık’a bu ümmetin fikir ve siyaset birliği için çalışmanın farz olduğunu söyler, Müslümanlığımızı aynı zamanda anti emperyalist, antisiyonist olmakla tarif ederdik. Ne var ki Batı’nın labirentlerinde onun midesine, sonra gözüne ve hepsinden önemlisi fikrine haram değdi. “Yeniden İslam” çağrısını bırakıp, yerine “yeni İslam” dedi.
Allah Resulü muhtemel sapmaların önüne geçmek için yolun işaretlerini bizzat kendisi tayin etmişti. Şu kadar zaman inkar yağdı, nifak yağdı, yürekler buzlandı, akıllar durdu. Fakat Hz. Muhammed’in yoldaki işaretlerinde en küçük bir fütür hasıl olmadı. Ebû Hanife, Selahaddin Eyyubî, İmam Kevserî, Hasan el-Bennâ, Üstat Necip Fazıl da milyonların arasına karışıp o yolda yürüdü. İşte Hüküm en az ellibin Müslüman gence İslam yolunun ilim, fikir ve hareket işaretlerinin ilk günkü ihtişama sahip olduğunu söylemek için çıktı. “Yeni İslam” diyenlere karşı, yeniden ve sadece İslam dedi. Her satırında İslami dirilişin kodlarını taşıyan yazıları okundukça, İmam-Hatip Okullarından Üniversitelerdeki Müslüman gençlere, çaycıdan, mühendise, İslam kadınından, ak sarıklı ihtiyara, “Biz de aynı ikrar üzereyiz ve sizinle birlikteyiz.” mesajları yağdı.
Telefonda, mailde yitiğini bulan insanların sevinci vardı. Hayatımızda duymadığımız dua cümlelerine muhatap olduk. Otuz beş bin dergiyi dağıtım şirketine vermiş, “On beş bini elden dağıtır, bir kısmını da hediye ederiz.” demiştik. Fakat Hükmü okuyan
Müslüman gençler dağıtım mümessilimizi arayıp, “Ben şu yazıları okul da, yurtta ya da iş yerinde mutlaka okutmalıyım, bana yirmi, otuz, kırk dergi, … gönderir misiniz.” dedi.
Bir beklediğimiz yerden yüz dergi talebi geldi. Elhamdülillah. Ayın son üçte birine girdiğimizde elimizde dergi kalmadı. Tirajımızın ne kadar olduğunu ise dağıtım şirketi raporlarına göre belirlemiş olacağız. Bundan sonra Hükmü Turkuaz bayilerinde bulabilecek, size hangi bayinin daha yakın olduğunu ise www. facebook.com/hukumdergisi
adresimizde yer alan “Hüküm Bayileri” linkine bastığınızda göreceksiniz.
Allah’a emanet olunuz. 
