Araplarda bir kabile vardı; bütün temiz huylara sahipti bu kabile halkı. Fütüvvet defterinin başlığı olan, Arap boylarının başı bulunan bu kabîle, “Benî mahabbet -Sevgioğulları” kabilesiydi. Ama ne kabileydi? Dert kıblesi; bütün halkı kara bahtlı, sarı yüzlüydü. Giydikleri temmuz güneşiydi; içtikleri, cihânı yakıp yandıran yalım. Vadileri kumluktu, gam şişelerinin kırıklarıydı; kumlar sayısınca da hüzün ve mâtem vardı o vadide. Çadırları, mahrumiyet ahının dumanıydı; sohbetleri, hep ney gibi feryâd ü figandı. Her biri, bir güzele vurgundu; hepsinin de ağzı kılıç gibi kanlıydı. Rızıkları ansızın gelen belâyı; üstlerine her an ateş yağardı.
Bu kabilede aynı gün içinde iki çocuk doğar. Bunlardan kıza “Hüsn” oğlana da “Aşk” adını koyarlar. Hüsn ve Aşk büyüyünce Mekteb-i Edeb‘e giderler ve Molla-yı Cünun‘dan ders alırlar. Küçük yaştan beri Hüsn’ü seven Aşk onunla evlenmek ister. Kabilenin ileri gelenleri Aşk’tan sevgisini kanıtlamasını isterler. O da zorluklarla dolu, çileli bir yolculuğa girişir. Pek çok olaylar ve aşamalardan sonra Aşk, Hüsn’e kavuşur.
Şeyh Galib’ in bu güzel mesnevisini anlamakta zorlanacağımı sanmıştım fakat hiç ummadığım kadar çok kapsamlı. Yüklüce bir önsözden sonra orijinal diliyle yazılan eser kitabın ortasından itibaren nesir haliyle günümüz Türkçesine çevrilmiş. Bu haliyle okuma kolaylığı sağlıyor. Geniş sözlük ve açıklama bölümleriyle de eser sona eriyor.
Klasik Doğu edebiyatına, divan şiirlerine ilgi duyanların, sevenlerin mutlaka okuması ve kütüphanesinde bulunması gereken harika bir eser...
