“Ey gönül, ey gönül, neden bu kadar Gamla dolusun? Yıkıksın; kırık döküksün ama tılsımlı bir definesin sen. Meleklerin secde etmeleri emredilen kadri yüceltilmiş bir varlıksın; bildiğin gibi değil, her varlıkdan daha olgun, daha ilerisin sen. Ruhsun, Cebrail’in üfürmesiyle ikizisin; tanrının sırrısın, Meryem’in oğlu İsa gibisin sen. Kendine bir hoşça bak; alemin özüsün sen; varlıkların gözbebeği olan insansın sen.”