HALKA
Kör karanlıktan çıktı bir çift el
Sarhoştu gözler
Rakı yapımından
Uyuyan düşüncelere damıttı yaşlarını
Uzattı ellerini gözlerime
Gözlerimi avuçlarına aldı
Yaşam çizgisinde yuvarladı durdu
Gözlerinin kepenklerini indirdi
Süzüldü acıları göz pınarından
İbadete açıldı eller
Titrek avuçlarında büyülü gözler
Çıldırırcasına sıktı
Damarlarını yeşile kabartarak
Çizgilerine kanı sürdü
Tekrar uzattı ellerini
Parmakları büyüdü
Gözlerimde bir hipnoz gibi salındı
Kirpikler kırıldı
Soktu gözüme parmaklarını
Artık kan gözlerim
Geçti karadan kırmızıya
Ve çıktı kanlı bir çift el
Rahim yalnızlığı yaşamından
Dokundu insanlara
Pandomima ustalığıyla
Arılaşarak
Aldı eline iğne ipliği
Dikti bütün acıları
El ve göz arasında
Mistik érbane sesleri uçtu
Yitirdi yalnızlığını
Eller ve gözler arasında…