Sabahları uyanır uyanmaz ,pencereye koşuyorum.
Daldaki beyaz gül sanki yeni açılmış bir gonca.
Akşamları içeri çekilirken bakıyorum,
Yine aynı tazelikte .
Benim gibi , herkes ilgileniyor onunla.
Bakmaya kıyamıyor .
O halde niçin nefsine
Yenilip koparayım onu .
Sıcağın , ayazını soldurmadığı çiçeği
Hoyrat ellerimle soldurayım ?