Hz. Eyyub: "Keşke yeryüzünün bu cennete benzeyen ülkesinde değil de, çölde olsaydım. Hiç olmazsa aile etrafım, çocuklarım inansaydılar bana. Onlar bana, binlerce Uts diyarına bedel olurdular. Ey Cebrail, hayat mide şişirmekle renklenmiyor. Gönül alabildiğine genişleyip büyümeli. Göz aydınlığı arttıkça artmalı."
Cebrail: Haklısın ey Eyyub!