O'nun (sav) sevgi anlayışı "Muhabbetullah"tı.Ve Muhabbetullah 'ın merkezi ise kalptir.
Kim bilir!
Muhabbetullah olmasaydı. ALLAH sevgiyi de yaratmazdı.
Eş olmak, sorumluluk gerektiriyor, baba olmak bambaşka bir sorumluluktur. Baba, nasihattir; nasihat ise erdemlik yoludur. Baba, evladın iyiliğini ve hayrını arzulayan, iyi ve hayırlı işlere davet eden ve hertürlü haramdan, günahtan ve kötülükten sakındırandır. Baba ilk ezanı okuyan, ilk kameti getiren, ilk namazı öğreten ve hâl-i tavrıyla ahlakın ilk dersini verendir. Babalık duygusu, evlattan iyilik gördüğünde artmayacak kadar olgun, kötülük gördüğünde de eksilmeyecek kadar sağlamdır. Baba, evladı için açık denizlerde dalgalar arasında, fırtınada, en güvenilir limandır. Baba, tükenmeyen umuttur, güvendir, huzurdur. Baba yuvadır, sığınaktır. Baba karşılıksız verendir, verdiğinin hesabını tutmayandır. Baba aç kalan ama aç bırakmayandır; fakir olan ama fakirliği hissettirmeyendir. Baba gün batımında beklenendir, kapıdan giren güvendir ve gece ürpertisinde de cesaret verendir.
‘Anne!’ Konu anne ise her şey yerinde dursun! Kimse konuşmasın, savunma yapmasın, itiraz etmesin, kendini aklamasın, haklı olduğunu ispat etmeye çalışmasın ve yer gök sussun alemlere rahmet Hz. Peygamber (sas.) konuşsun!
Bir adam, Hz. Peygamber'e (sas.) gelerek, “Ey Allah'ın Resulü! İyi davranışa güzel söze ve hizmet edilmeye en çok kim layıktır?” diye sordu.
Resulullah (sas.), “Annen!” diye cevap verdi.
Adam, “Sonra kim?” dedi.
Resulullah (sas.), “Annen!” diye cevap verdi.
Adam tekrar, “Sonra kim?” dedi.
Resulullah (sas.) yine, “Annen!” diye cevap verdi.
Adam tekrar sordu. “Sonra kim?”
Resulullah (sas.) dördüncü cevabında, “Baban!” diye cevap verdi. (Buhari, Müslim)