Başarısız olursam yitip gideceğimi biliyordum. Şimdi bu savaşı kazandığımı hissediyorum. Beynimin derinliklerinde çözümü bulmuştum ama henüz dışarı çıkaramıyordum.
"Kitapları her şeyden çok seviyordum. Babam kitap okumama izin vermiyordu, ne zaman beni kitap okurken yakalasa öfkeden kuduruyordu. Gizlice kitap okuduğumu fark ettiğinde evdeki bütün mumları saklamıştı. "
:))
Bir seferinde Voltaire'nin günde yetmiş iki bardak kahve içerek küçük puntolarla yazdığı yaklaşık yüz büyük cilt eseri olduğunu öğrenip okumaya başlamıştım. Bitmesi gerekiyordu ancak son kitabı kenara koyduğumda çok mutlu olup, "Bir daha asla!" demiştim.