Ali Poyrazoğlu ile sohbet edermiş gibi hissedeceğiniz bir kitap.
Okurken hem gülüyor, hem düşündürüyorsunuz.
Nasıl bir yaşam biçimi istiyorsanız bunu hayal edin düş kurun.
Kendinizle aranız nasıl? Kendinize bir çiçek gönderiyor musunuz?
Bir bakan olsaydınız, ne bakanı olmak isterdiniz? Kendiniz için yeni bir bakanlık tahsis edebilirsiniz?
Ben ne iş yapıyorum? Nasıl yapıyorum? İşim benim yaşama biçimim mi?
Benden kaç tane öteki ben var? Nerelerde gizleniyorlar? Onlarla nerede buluşup konuşabilirim?
İçinizdeki çocuğu sürekli hatırlamak onun sesine kulak vermek için ona bir oyuncak alın.
İçinizde tutmayın, günlük yazın, diyor.
Kitapta en sevdiğim hikaye "Karpuz Olan Çocuk".
Ve en sevdiğim alıntıyı aşağıya ekliyorum. Kitapla kalın.
Gün ışığına çıkarıp yeniden gözden geçiremediğiniz, düzene koyamadığınız anılar, sizi tutmak isteyen bir timsah gibi içinizde bekler. Timsahın ağzına kalemi tıkar, yaşadıklarınızı yazıya dönüştürürseniz, timsahı siz tuttunuz, demektir. Buyrun başlayın.
"Sevgili günlük, bugün günlerden cumartesi"
