Yine bir çocuk kitabı ile burdayım. Fikrimce yazar, acıklı bir aile dramını çocuk gözünden çok iyi görebilmiş. Okurken, Yusuf'a kızdığım ve tam aksine çok özendiğim pek çok an oldu. Yusuf yerine anne ve büyük ablanın yerine koydum kendimi daha çok. Sanırım bu, içimdeki çocuğun öldüğünün bariz işareti.
Ama bu kitap, içimizdeki çocuğa kurtarıcı nefesi verebilecek güce, bence sahip. Kendi çocukluğumuzu diriltmeden ve yaşatmadan, hiç bir çocuğu yaşatamayız bence. Özelde bir anne adayı ve bir öğretmen, genelde ise bir insan olarak; eğitim için yaşatmayı; yaşatmak için empatiyi; empati için anlamayı gerekli görüyorum.
Eğitimi; terbiye, yetiştirme, öğretim, örnek olma.. hangi anlamı ile kullanırsak kullanalım..
Bir büyük gözünden baktığımda kitap, bunları hissettirecek kadar etkileyiciydi.
Çocuk için düşünürsek; bir çocuğun iç sesi, çok doğal bir şekilde anlatılmış. Okuyan her çocuk ve her büyük kendinden bir parça bulacaktır elbet, ama en çok çocuklar tabiki.
Ayrıca bu kitabın, kelime dağarcığı geliştirmeye destek verici bir yanı ile birlikte, meslek tanıtımı, empati kurma, değerler eğitimi, benzetme, mecaz, somutlaştırma gibi pek çok şeyi içinde barındırması, takdire şayan.
7 yaş üzeri çocuklar için kesinlikle faydalı olacağını düşünüyorum. Hatta 14-15 yaşlara kadar gideri var :)) Tavsiye ederim.
