ağlamadan bitirmenin imkansız olduğu güldal mumcu kitabı.
eşi uğur mumcu'nun katledilmesinden sonra akan/duran zamanda ailenin yaşadıkları, verdikleri mücadele; siyasetçilerin/ savcıların/ emniyet müdürlerinin tutumları ve mahkeme süreci anlatılıyor. bu tablo aynı zamanda 90'lar türkiyesine de ayna tutuyor. susurluk'a, yeşil'e, hizbullah'a, faili meçhul cinayetlere değiniliyor...
mumcu davasını çözeceğine ''namus sözü'' verenler, ''ama eşiniz de arı kovanına çomak sokmuş'' diyenler, ''bize çöz diyorlar, çöz ulan demiyorlar!'' diyenler... hepsi detaylarıyla anlatılıyor kitapta.
devlet kademesinin bu cinayetin çözülmesini -aslında- hiç istemediğini anlıyoruz... tıpkı çözülemeyen muammer aksoy cinayeti gibi, bahriye üçok gibi, ahmet taner kışlalı gibi, necip hablemitoğlu gibi...
güldal mumcu o kadar güçlü ve adil bir kadın ki her diyaloğundan, kurduğu her cümleden anlaşılıyor bu. yaşadığı onca zulme, onca haksızlığa rağmen hakkını sonuna kadar aramış, hiç pes etmemiş. ve bir kez olsun -ısrarlara, teşviklere rağmen- ülkeyi terk etmeyi düşünmemiş...
kendisine hayran olmamak elde değil, kalemine sağlık.
