Sabahattin Ali’yi okumaya başlamadan önce çokça duydum. Beni kendisini okumaya çeken daha çok hayat hikayesi ve ölüm şekli oldu.
Önceleri batı ve rus klasiklerini okumaya çaba göstersem de ilk psikolojik roman olan “Eylül” kitabı ve daha sonraları okuduğum Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “Huzur” kitabı beni edebiyat dünyamızın zengin olduğu konusunda
İnsan, açıklamakta zorlandığı davranış ve düşüncelerine bir kılıf uydurmakta, bahaneler üretmekte her zaman bir numaralı varlıktır.Başkalarına söylediğimiz bu yalan bahaneler, zaman geçtikçe tutunacağımız bir dal haline dönüşür.Kendi yalanımıza bile inanır hale geliriz.Sabahattin Ali de öyle bir karekter çizmiş ki bize, irade yoksunluğunu
İncelemeyi uzun tutmayacağım.
Kitapta Ömer de Macide de Bedri de beni ayrı ayrı etkiledi diyebilirim. Kendilerinden beklediğim tepkiler ancak romanın sonlarında gerçekleşti. Bundan dolayı sadece Ömer'e kızmak haksızlık olur.
Ömer'in içindeki şeytanı değil de artık kendini sorumlu bulması, kabullenmesi
Macide'nin kendi iyiliği için sesini çıkarabilmesi çevresindeki insanların çirkinliklerini fark etmesi
Bedri'nin hislerini sonunda korkmadan göstermeyi başarması, belki fedakarlık yapmayı bırakıp biraz da kendisi için adım atması.
Her üçünün de geç de olsa bazı şeyleri kabullenmeleri, aslında onları birbirine benzer yapıyor .
Gerçek hayatta da insanlar bir hata yaptığı zaman "Bir anlık şeytana uydum" demesine sinir oluyorum. O hatayı ben yaptım demek yerine sanırım sorumluluğu şeytana yülkemek daha kolaylarına geliyor.
Bazen iyi yönlerimizi karşı tarafa sunmakta çok başarılıyız. İş kötü olduğumuz yönlere geldiğinde öne çıkıp onları bir türlü sahiplenmeyi beceremiyoruz. Ya başkaları hatalı oluyor ya da şu bahsettiğimiz "İçimizdeki Şeytan" neyse uzun tutmayacağım dedim konunun Ömer'in üzerinden işlenişi güzeldi.
İçimizdeki ŞeytanSabahattin Ali · Martı Yayınları · 2019173.4k okunma
Yaşamak için diyorum: ''Daha büyük ve insanca bir sebep lazım.''
İçimizdeki şeytan...
Yükselen bir soysuz umudun varlığının habercisi...
Sene 1940. Yani bundan 80 yıl öncesi. o günle bugün arasında değişen binaların daha da yükselmiş olması vs vs. Alım gücünün yine diplerde olduğu zamanlar. İnsanların sefaletinin damarlara kadar inmiş olması. Tek bir farkla: bugün kredi kartı, kredi gibi lanetler mevcut. Yani
''İçimizde şeytan yok… İçimizde aciz var… Tembellik var… İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var… Hiçbir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle
