Çook uzun bir süredir bitirmeye çalıştığım bir kitap İçimizdeki Şeytan. Kitap çok kötü ya da karakterler yapmacık olduğu için değil benim yoğunluğumdan ve uzun diyalogların canımı sıkmasından kaynaklanıyor bu durum. Kitabımız yakın arkadaş olan Ömer ve Nihat'ın sohbetiyle başlıyor. Daha ilk konuşmada bile mecburi arkadaş olduklarını, ikisinin çok farklı kafa yapılarına sahip olduğunu anlıyorsunuz. Ne Ömer'i ne de Nihat'ı hiç sevmedim. Ikisi de cesur, farklı olduklarını iddia eden ama oldukça korkak ve sıradan iki insan. Yemek yemek için bile birilerinden borç almaya çalışan, sıkıntılı buldukları ortamlardan asla ayrılmayan tipler. Macide, çaresizliği ve suskunluğuyla tipik Türk kadını. Ne yapacağını bilmediği için genelde sessiz kalmayı tercih ediyor, rüzgarda uçan bir yaprak gibi oradan oraya savruluyor. Olaylardaki pasifiğine rağmen kitapta sevdiğim 2 karakterden biri. Bir diğeri de tahmin edeceğiniz üzere Bedri. Senelerdir içinde yaşattığı aşkına o kadar naif bir şekilde sahip çıkıyor ki keşke Ömer de bu kadar güzel sevebilseydi. Kitabın sonu beni pek tatmin etmedi. Bir kadının kendi hayatını yönetebilmesini okumak isterdim.. İçimizdeki Şeytan, okusanız kendinize güzel şeyler katacağınız ama şiddetle okuyun diye öneremeyeceğim bir kitap bence.
