İçimizdeki ŞeytanLev Nikolayeviç Tolstoy

Birçok öykünün birleşmesiyle yazılan bu kitap fazlasıyla hoşuma gitti.

Tolstoy bu kitapta toplumun bütünlüğü ve huzuru için dinlerin gerekliliğine vurgu yapmış ve dinler içinde de Hıristiyanlığı anlatmış. Onların Hak ile Batıl'ı birbirine karıştırdığını ama hakikatin Kilise'nin aktardığı gibi olmadığını belirtmiş.

Bazı yerlerde batıl inançlara kendisi de kapılmış tabi. Bu ise ufak bir mevzu değil. Örneğin teslis inancı. Biliyoruz ki AllahuTeala hiçbir kitapta kendisini üçlememiştir ve hiçbir zaman oğul edinmemiştir. Bu hep böyleydi ama Peygamberlerine karşı sevgide aşırı gitmeleri onları yoldan çıkardı.

Bunun yanısıra yazar, Hıristiyanlıkta fakirce yaşama ilkesi olduğunu vurgulamış sık sık, ellerinde ne varsa dağıtmaları, mal biriktirmemeleri gerekiyormuş onların kitabına göre.

Bir başka örnek ise İsa Peygamber onlara "Birisi bir yüzüne vuruyorsa öbür yüzünü dön" öğüdünü vermiş.

Ehli Kitap'tan (Yahudi ve Hıristiyanlar) gelen bilgilere dair İslâm Şeriatımız da onay ya da red yoksa, gelen bilgiyi ne kabul ederiz ne reddederiz. Fakat elimizde delil varsa delilimize göre hareket ederiz.

Allah'ın oğul edindiğini iddia etmek O'nun zatı ile ilgili olup dinimizde kesinlikle kınanan ve reddedilen bir bilgidir, bunu biliyoruz.

Ama fakirce yaşamak konusunda İslâm, özgür bırakmıştır. Helalinden kazanıldığı sürece zenginlik helaldir.

İkinci örnekte ise onlar sana vurana öbür yüzünü dön inancını benimserler ama bizde bu "Kısasta hayat vardır." ayetiyle reddedilebilir, yine de af yolunu tutmak desteklenir.

Amacım dinleri kıyaslamak değil, şeklen böyle görünse de. Ki zaten İslâm hiçbir dinle kıyaslanamaz. Anlatmak istediğim şey, İncil'de geçen şeriat ile Kuran'da geçen şeriat bahsettigim son iki örnekte görüldüğü gibi değişiyor olabilir, bunun İncil'de ki halini kabul etmekte bir sıkıntı olmayabilir.

Ama Teslis inancı kesinlikle Batıl'dır. Ve bunu (en azından bir zamanlar) kabul eden Tolstoy, hata etmiştir.
"Hıristiyanlar hak ile batılı birbirine karıştırdı." görüşünde belirttiği gibi onların Batıl işlerinden birisine kapılmıştır, maalesef.

Fakat yinede içinde duyduğu Hak yol özlemi beni çok umutlandırdı. Çünkü arayan Mevla'sını da bulur, belasını da demişler. Umarım Mevla'sını bulanlardan olarak göçmüştür bu dünyadan..

Not: Yeterince İslamî bilgiye sahip değilseniz (gerçi bu devirde İslâm'ı bilmediğini bilen yok ama) bu kitabı okumanız için acele etmeniz gerekmiyor, öncelikle dininizi öğrenmenizi tavsiye ediyorum. Çünkü bazı bilgiler aklınızda yer edebilir ve bunu İslâm'dan zannedebilirsiniz. Neyin İslam'dan olup olmadığını ayırt etmeniz açısından önce İslâm'ı öğrenin.

Tanrıyı bulma yolunda bahsettiği o hikayelerdeki her karakterin kendisi olduğunu öğrenince çok daha anlamlı gelmişti Tolstoy'un bu kitabı. İçerisinde insanlığın derin uykusundan uyanıp onlara Tanrı'yı anlatma amacıyla çok derin ve manalı hikayeleri bir kez daha derinlemesine okuması gerekmekte. Müthiş betimlemeleri ve analizleri de cabası. Tolstoy'un neden bu kadar çok sevildiğini anlamamıza yardımcı olan kült bir kitabıdır.

Bende okuma iştiyakını geliştiren ve bir ihtiyaç haline getiren kitaplardan biridir. Tolstoy, insanı anlatmanın en güzel yollarını bulmayı hep başarmış çok büyük bir yazardır kanaatimce. Bu kitap ta içindeki harika hikayelerde çok katmanlı bir okuma ve düşünme yolculuğu sunuyor. Keşke herkes okusa.

Kitabın içeriğinde yer alan hikayelerin birçoğu başlı başına bir başyapıt. Özellikle "Çocuklar gibi olmadıkça Cennete giremezsiniz" hikayesinin olduğu kısım.

İçerisinde hikayelerin olduğu, her birimden ayrı bir ders çıkabileceğiniz bir kitap. Anlatımı açık ve anlaşılır. Okuyucuyu kendi içine almayı başaran bir hikayeyi okuduktan sonra diğeri için sabırsızlanılan hikayelerden oluşuyor.