“…idios, kişisel alana, özel olana, kişinin kendisinin olana işaret eder. Dolayısıyla, özel mülkiyet veya kişisel eşyalardan söz etmek için de kullanılabilir. Benim kullandığım anlamıyla idiotizm terimi, özel mülkiyetin serbest kullanımının, yani ekonomik özgürlüğün, medeni özgürlüğün zorunlu koşulu olduğu yönündeki inancın hâkim olduğu duruma işaret eder. Idios kelimesinin bu birinci anlamı, dış ile iç arasında bir sınır çizen ve böylece farklı ve ayrı bir şeyi temsil eden kapalılığı, yani mahremiyet yan anlamını da içerir.” Özel olan ve özel mülk olan arasında kurulan ilişki, yalnızca ideolojik bir baskı meydana getirmiyor. Bu tarif, ekonomik alanın tahakkümü altına alınmış hayatların, özelin önceliği ve yüceltilmesi karşısında geri çekilmek zorunda olduğunu da zihinlerimize kazıyor. Böylece kolektif olanda adeta ontolojik bir kötülük olduğu fikri kendisine oldukça geniş bir yer açıyor. Neal Curtis İdiotizm’de, özel olanın biricikliğini vurgulayarak yükselen iktisat ideolojisinin kapsamını, niye bu kadar etkili olabildiğini felsefi, psikolojik, siyasi ve kültürel uzantılarıyla birlikte ele alıyor. Kavramın içerdiği kapalılık fikrinden hareketle mülkiyetin özel kullanım için güvence altına alınmasının temel yöntemlerinden birinin, ortakça sahip olunan kamu kaynaklarının kapatılması üzerinden özel olanın yaratılması olduğunu gösteriyor. İdiotizm, “özel”e, “özel mülkiyet”e ve “özelleştirme”ye çılgıncasına bağlanmanın ardındaki mantığı ilmek ilmek çözen, çarpıcı bir meydan okuma…
