Ne de çok güneşi, güneşleri var kâinatın, hergün bir yenisi doğuyor alnımın şakına. Sonra tepeme çıkıyor yergilerle. Sonra kurşun gibi küçülerek içime düşüyor, sonra kurşun yüküyle batıyor içimde. İçimde sürekli çoğalıyor batık güneşler. Ben ki uzayın tüm hararetini emdim ufacık gözelerimden ve eridim mi sanıyorsunuz mum gibi? Nerde!
Sayfa 159