Hüseyin Yurtdaş meçhul bir yerde, bilmediği insanlarla yeni bir hayata başlayan genç bir adamın haletiruhiyesine taşıyor sizi. Bilinmez bir boşluk, yersiz, zamansız bir gerçeklik ama bir o kadar aşina olduğumuz abartısız gündelik hayat çıkıyor karşınıza. İhsan kızgın bir serseri mi yoksa kendine göre haklı bir mücadele mi veriyor bilinmez. Süslü lafları, gösterişi sevmez o, kadınlarla ilişki kurmayı beceremez, geleceğe dair planlar yapmaz, tek dayanağı küfürlü isyanıdır.
Herif öküz gibi bi şey. Dalga geçtiğimi filan düşünürse sakat yani. Gerçi dövebilirim ama dövemeyebilirim de. Esmer böyle, bayağı da uzun; uzaktan daha kısa görünüyordu da şimdi böyle yan yana gelince daha uzun geldi. Gerçi ben de kısayımdır, çok kısa değilimdir ama uzun da değilimdir. O yüzden hafiften uzun herifler bana biraz daha uzun gözükür yani, o da olabilir. Herif, objektif bakıldığında o kadar uzun olmayabilir demek istiyorum sonuç olarak. Neyse, geçti herif kanepeye oturdu, ben de biraz durdum bi saniye kadar, oturayım mı diye düşündüm. Sonra oturdum yani ne yapayım ayakta mı dikileyim orda bi saat. Oturdum.
