Selma Sancı'nın ikinci kitabıdır.
12 mart sonrasında korkular, hayal kırıklıkları, beklenenden gelmeyen haberler... Yarım bırakılmış sevgilerin yarım bıraktığı hayatlar... Tamamlanabilmesi ise bir ihtimal. Toplumsal bilince bakıldığında annenin dahi hapishanedeki çocuğundan gelen mektuplarını korkusundan imha ettiği, yalnızlaşmış ve mutsuz bireylerin düşüncelerine şahit olunmakta. Nihan, aradığı sevgilisi Fikret için bir umut da olsa sahafı uğrak yeri ilan ederken; Ali, kardeşi Remzi ve hayatı hakkında içsel sorgulamalar yaparken Cağaloğlu yokuşunu ve Babıali'yi okur, onlarla birlikte arşınlamakta.
Remzi'nin yeniden hayata tutunabilmesi, Ali'nin Ankara'da annesiyle birlikte eskisi gibi huzurlu olabilmesi, Nihan'ın Fikret'ten haber alabilmesi, Güliz'in yaban ellere uyum sağlayabilmesi, teyzenin kızına kavuşabilmesi, Ali'nin Nihan'ın dikkatini çekebilmesi, mutluluğun gerçek olabilmesi hep bir İHTİMAL...
Kitapta sade bir dil kullanılmasına rağmen akıcı ve çekici bir anlatım hissedilmiyor ne yazık ki. Tekrara düşülen, betimleme ve ayrıntılara boğulan, psikolojik tahlillerin havada kaldığı bir anlatım söz konusu. Kitabın kapağı ile içeriği uyumlu. Kitabın sonu konusunda ise etkili bir sonla bitirilememişlik seziliyor. Tavsiye edilir mi? Döneme ilgisi olanlar için belki...
