Hayatları çıkar olmuş insanlara sevgiyi anlayamazsınız. Onlar için sevgi, çıkarları kalmayıncaya kadardır. Ve tüm çıkar üzerine kurulu sevgiler, çıkarlar kalmayınca bitmeye mahkûmdur.
...hayat öyle değil, "Olmaz." dediğin her ne varsa olduruverir. Zamanla o da alışacaktı elbet, insanlar nelere alışmıyordu ki. Ne büyük yaralar almıştı da yine de "Artık yaşayamam." dediği hayatta yaşamaya alışmıştı.
İnsan sevdiği zaman mutlu olurdu, acı çekmesi büyük ironiydi. Hayata bir sıfır yenik başlamışken yeniden kaybetmekten korktuğu için miydi tüm bu acıları?