1890 yılında, anayasal muhalefetin siyasal örgütlenmeye ulaşmasının ardından II. Abdülhamit, popülerliğini artırmak için bağış ve yardım kuruluşları projelerini vurgulayan bir politika izleyerek kendisini, fakir ve ihtiyaç sahibi halkının koruyucusu olarak yansıtmayı ve otokratik sisteme dayalı yönetimini meşru kılmayı amaçlamıştır. Bu amaçla, toplumda yardıma en çok ihtiyaç duyan fiziksel engelliler ile iş kazası ya da doğal afet mağduru bireylere sosyal yardım hizmetleri sağlamıştır. Doğuştan engellilere, iş kazası ve deprem mağdurlarına devlet eliyle sağlanan sosyal yardım ve hizmetleri anlamayı amaçlayan bu kitap, bu konuda yayınlanan ilk çalışma olma özelliğini taşımaktadır.
İçindekiler
KISALTMALAR
ÖNSÖZ
GİRİŞ
BÖLÜM 1
DOĞUŞTAN ENGELLİLERİN EĞİTİMİ
Dünya'da Sağır, Dilsiz ve Âmâların Eğitimi
Modern Öncesi Osmanlı Dönemi'nde Engelliler
Abdülhamid Dönemi Eğitim Politikası
Abdülhamid Dönemi'nde Engelli Eğitimine ilk teşebbüs: İstanbul Sağır-Dilsiz ve Âmâlar Mektebi
Sultan Mehmed Reşad Dönemi'nde Sağır-Dilsiz ve Âmâlar Mektebi
BÖLÜM 2
İŞ KAZASI MAĞDURLARINA YAPILANMADDİ YARDIMLAR
19.yy Avrupası'nda Emeklilik ve Engelli Sigortasının Gelişimi
Osmanlı İmparatorluğu'nda İş Kazası Mağdurlarının Sigortalanmasının İlk Örnekleri
İş Kazası Mağdurlarına Maddi Yardım: Osmanlı İmparatorluğu'nda Emeklilik Fonlarının Ortaya Çıkışı
1870 Emeklilik Önergesi
Sanayileşme ve İş Kazalarının Fonlarla Tazmini
Abdülhamid Dönemi'ndeki Girişimler (1876-1908)
İş Kazası Mağdurları ve Sakatlar için Hediye İhsanı
BÖLÜM 3
DOĞAL AFET MAĞDURLARI İÇİN DEVLET DÜZENLEMELERİ
1894 İstanbul Depremi
Deprem İâne Komisyonu'nun Kuruluşu
Madalya Ödülleri
Yurtdışından Yapılan Yardımlar
SONUÇ
KAYNAKÇA
EKLER
