O mahkumun adı Damiens’ti, bunların hepsi Paris sokaklarında, güpegündüz yapıldı ve o koca güruhun içinde hiçbir şey o şık ve süslü hanımların mahkumun son dakikalarını görmeye can atmasından daha ilginç değildi - son dakikalar, Jacques, son dakikalar akşama kadar sürdü, iki bacağı ve bir kolu koptuğunda bile hala nefes alıyordu adam!