İki Tuhaf Öykü adını taşıyan bu derleme iki anlatı ustasının, Mircea Eliade ve Miguel de Unamuno'nun iki öyküsünü buluşturuyor.
"Serampore Geceleri" dört dörtlük bir Eliade anlatısı: yine dünyevide kendini gösteren kutsal, bu kez daha açıktan, soluk soluğa bir polisiye ve özyaşamöyküsel öğeler... Eliade'nin bu defaki şaşırtmacası, doğaötesi düzeyinde demek daha doğru olur; sunduğu kuram neredeyse bir bilimkurgu (insan Zaman Makinesi ve Matrix'i anımsamadan edemiyor) anlatısı kadar inanılmaz olmasına karşın, bir "inanç"tır.
Dilimize de çevrilmiş Sis (Niebla) tomanıyla tanınan Miguel de Unamuno'nun, "dünyevinin içinde hem ortaya çıkan hem de gizlenen kutsal"ın gözler önüne serildiği "Manuel Bueno, Ermiş ve Kurban" adlı öyküsü ise acı alaysamasıyla belleklerde yer edecek türden. Başvurduğu simgeler, kutsalla birlikte mekanın ortadan kalkan türdeşliği, insanda beliren kutsallık; bilindiği üzere, dinler tarihçisi Eliade'nin olduğu kadar, anlatı yazarı Eliade'nin de konusu olmuştur.
