Evet, öteki biz acaba ne kadar bize ait? Maruz kaldığımız ilişkiler bizi ne kadar tamamlıyor? Kendimizi ne kadar tanıyoruz?
Partnerimizi ne kadar tanıyoruz?
İlişkide ihtiyacım olan ne?
Bu ilişkide konumum ne?
Bu ilişkinin bana kattığı şey ne, benden aldığı şey ne?
İlişki de kendime ne kadar sadığim?
Oz benliğim ve öz saygım ilişkide korunuyor mu?
Maruz kaldığım kötü bir ilişkinin ne kadar mimariyim?
Evet daha da sıralayabilirim, bütün bunların cevabının kendini bilmekten ve tanımaktan geçtiğini ifade etmeliyim. Yaşamda kendimize dair fikrimiz olduğunda her şeye daha kolay cevap olabiliriz. Bu sadece ikili ilişkilerde değil her türlü günlük ilişki içinde geçerlidir. Bazen fark edilmeden somuruluruz o kadar girdabın içinde akintidayizdir ki farkında bile değilizdir. Daima yara alırız ama sürekli karşıya pansuman olma gayreti icindeyizdir. Varoluscu terapi burda kendin olmanın hayattaki en değerli nükte olduğunu belirtir. Ben kendimi bilirsem ,kendimi tanırsam neye ihtiyacım olduğunu da bilirim, ilişkilerde ben'i eritmeden kendim kalırsam o zaman acının delip geçmeyeceğini de görmüş olurum. Yasamimizda geçmişten taşıdığımız birçok travma geleceğin önünü tıkayabilir kendime açık olalım, hoşnut olmadığımız ilişki içinde bir saniye burada ne oluyor , şuan burada ne hissediyorum diye sorabilin kendinize. Öz saygınızı ve benliğinizi ilişkide eritmeyin size saldırılmasina musade etmeyin.
