Akış
Ara
Mesajlar
1
Bildirimler
5
Kaydedilenler
183
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
İktisadi Düşünce Tarihi
E.K. Hunt
Genel konuşursak, hayat bir nimettir...
"Herkesi yoksul yapmak insani kurumların elinde olsa da, bunların herkesi zengin yapması mümkün değildir;... sefaleti yayabilirler, ancak mutluluğu değil."
Tabiat, insanı egemen olan iki efendinin idaresi altına soktu: acı ve haz. Ne yapmamız gerektiğine işaret eden ve aynı zamanda ne yapacağımızı belirleyen, yalnızca bunlardır...
Her şeyin gerçek fiyatı onu elde etmenin eziyeti ve zahmetidir. Emek ilk fiyattır, her şey için ödenen ilk satın alma parasıdır.
Doğamızın kaçınılmaz yasaları gereğince, kimi insanların büyük bir açlık çekmeleri gerektiği görülmektedir. Bunlar, hayatın büyük piyangosunda boş çeken mutsuz kişilerdir.
Hayatın genel akışı içinde her insanın gönlündeki kendini önemseme yönündeki çıkarı, diğer çıkarlarının toplamına üstün gelmektedir.
Her birey, ihtiyaçlarının karşılanması için piyasanın insani özellikler taşımayan güçlerine bağımlıdır - satma ve satın alma veya arz ve talep.
Kapitalist bir ekonomide, üretim kararları, esas olarak, insanların ihtiyaçlarına değil, kârlara dayanmaktadır
Acıma, başkasının felaketinden duyulan kederdir ve benzer bir durumun kendisinin de başına gelebileceği düşüncesinden kaynaklanmaktadır; ve bu nedenle . . . merhamet ve . . . duygudaşlık olarak adlandırılmaktadır
Sayfa 64Kitabı okudu
En iyi değer ölçüsü, bir metanın mübadele sırasında hükmedebileceği emek miktarıydı.
Smith, "mülk edinemeyen bir kimsenin, olabildiğince çok yemekten ve olabildiğince az çalışmaktan başka bir çıkarının olamayacağını" iddia etmekteydi.
Tacirlerin bakış açısından kârların kaynağı üretim değil, mübadeleydi.
Mülkiyetin olmadığı yerde . . . sivil bir yönetim o kadar gerekli değildir.
Kapitalizm, her zaman, kapitalistlerin daha fazla kâr elde edip, bu kârları sermayeye dönüştürmeleri yönünde çılgınca bir çaba ile tanımlanmıştır.
Merkantilistlerin çoğu devletin çıkarlarına katkıda bulunmanın en iyi yolunun, tüccar kapitalistlerin kârlarını artıracak politikalara destek vermek olduğunu düşünmekteydiler.
Sayfa 53Kitabı okudu