Oruç Aruoba ile ilk defa bir kitapta yalnız kaldık. Bundan dolayı kendisine ve kalemine bir tık yabancıydım ve biraz zorlandım açıkcası. Kendisiyle ilgili çok sayıda fikire sahip olsam dahi net olarak şu şekilde yazıyor diyebilecek kadar da bir fikrim yoktu aslında.
Kitabı okurken gerçekten ‘ile’ kelimesinin anlamını çok sorguladığım yerler oldu kendimde. Üç harfli bir kelimenin ne kadar anlama çıktığı, nerelerde hangi amaç ile kullandığı ve o kullanıldığı yerde kullanılmak istendiği gibi bir anlam veriyor mu vs şeklinde düşüncelere ciddi anlamda çok fazla kapıldım.
Okurken düşündürten kitapları oldum olası sevmişimdir. ‘İle’ de bunlardan yalnızca bir tanesi.
Bir cümle okuyup kitabı kapattığımı bile biliyorum. Her kelimesinin altında ayrı anlamlar bulunduran bir eser ve yazar..
Kitap ‘önce’ ve ‘sonra’ olmak üzere toplam 2 kısımdan oluşuyor. ‘Önce’si ayrı anlamlı, ‘Sonra’sı apayrı…
İlişki üzerine yazılmış öznel bir defter olarak düşünebilirsiniz. Şimdi bu şekilde söyleyince de çok sıradan oldu ama bu sıradan bir defter değil. Felsefik kelimelerin olduğu(azınlıkta dahi olsa), okurken oldukça düşündürten, derin anlamlara kaptırıp götüren, bir Aruoba defteri…
Okurken altını çizmekten bir şeylerin, ellerimin yorulduğu bir eser oldu.
Aruoba ile anlatılanların dışında yalnız kalmanın verdiği çok güzel bir his var ve bunu herkesin tatması gerekiyor bence.
Bir sonraki Aruoba okumamı iple çekiyorum :)
Kendinize iyi davranın ayrıca kitapla kalın :)
