Hemen hemen herkesin çocukluğunda annesi ile İslam inancına dair güzel bir anısı bulunur. Onu zamaza kaldırması, çocuk hali ile oruç ile tanışması için sahura kaldırması, ilk duasını annesinden öğrenmesi gibi tatlı ve huzur verici bir anısı muhakkak vardır. Yazar burada, karakterin annesinin kaşının üstünde kondurduğu serinlik veren o güzel ve merhamet timsali serin öpücüğü öylesine güzel işliyor ki, insanın kendi çocukluğuna dair anıları ister istemez gözünün önüne geliyor.
Tabii kitapta başka hikayelerde mevcut, okuyacak olana güzel ve tebessüm ettirici haller veriyor.
Ömer Seyfettin, sade yalın dili ile kendi dönemini güzel ve sağlam kurgular ile hikayelere taşımayı bilen bir yazar. Kendisi ile aynı dönemde yaşasam yüksek ihtimalle tersi bir fikirde olurdum ve bu gün okurken dahi katılmadığım, şaşırdığım, olmasa daha iyi olurdu dediğim yerler var hikayelerinden ama yazdığı hikayeler her halukarda bizim için bir hazine niteliğinde, okuyup sahip çıkmak gerek.
