Bu kitap ne yazık ki beni büyük hayal kırıklığına uğrattı. Arka kapak yazısı merak uyandırıcı ve iç ısıtan cümlelerden oluşuyor. Buna karşın kitap fazlasıyla klişe. Henüz 70.sayfalardayken kitabın gidişatını ve sonunu tahmin edebiliyorsunuz. Hal böyle olunca geriye kalan 400 sayfa işkenceden öteye geçemiyor. Buna rağmen kitabı sonuna kadar okudum bravo bana :)
Bir gençlik aşkının tahmin edilebilir sonuçlarını okuyoruz kitapta.
Hayatında sorumluluk kabul etmek istemeyen, birini sevmekten korkan bir adamın hayatın uç noktalarında yaşadığı günleri okuyoruz.
İnsan bedeninin 35 yaşında da yorulabileceğini ve kalbinin iflas edebileceğini okuyoruz.
Tam da bu anda rahip olan ağabeyin tanrının bir lütfu gibi ortadan kaybolmasını ve uslanmaz kardeşine yeni bir hayat verdiğini böylece görevini layıkıyla yerine getirdiğini, hayatı boyunca gizlediği aşkını yine içinde tutup göğe yükseldiğini okuyoruz.
Beri taraftan bir annenin yıllar boyunca hem tıp eğitimini tamamlamak hem kızına annelik etmek için geçtiği zorlu yolculuğu, buna rağmen o kızın on altı yaşına geldiğinde annesini hiçe saymasını okuyoruz.
seneler sonra geri gelen adamın evine kabul edilişini okuyoruz.
vs,vs,vs...
Evet kitap mutlu sonla bitiyor. Ama zaten gidişata göre aksinin olması büyük şok olurdu. İşte bu yüzden fazlasıyla klişe bir kitap bu.
Kristin Hannah'nın kitaplarını severdim ama bu olmamış. Ve sanıyorum ki hiçbir kitabı Ateşböceği Yolu tadını veremeyecek bana bir daha... Neyse yine de ön yargılı olmamak gerek.
