İkinci kitabın bitişinden sonra içimdeki hüznü bastırarak okumaya başladım. Aslında bir oturuşta bitirebilirim ama uzasın, bitmesin istedim açıkçası. Her bir karakter öylesine gelişim gösterdi ki. Bazı iyi anlamda bazıları...
Raistlin ile sevgi/nefret ilişkisi var aramda. Sanırım onu diğer kitaplarda daha çok seviyordum diyebilirim. Bilmiyorum. Kendimi tekrar ediyorum ama bu seride her söylediğiyle beni etkileyen güldüren yeri gelip ağlatan tek karakter Tass!
Flint, benim yaşlı huysuz cücem...
Fizban...
O kadar güzeldi ki. Yine çılgınlar gibi ağladım hep sonunda hep bazı yerlerinde. Sanırım ağlamaya ben çok yatkınım. Ama...
Ama şunu söyleyebilirim ki eski arkadaşlarımı (özellikle Tass'ı) çok özlemişim.
Sonraki serilerde görüşmek üzere!
Elveda dostlar!
