İlkçağ Felsefe Tarihi 4 Gönderileri
İlkçağ Felsefe Tarihi 4 kitaplarını, İlkçağ Felsefe Tarihi 4 sözleri ve alıntılarını, İlkçağ Felsefe Tarihi 4 yazarlarını, İlkçağ Felsefe Tarihi 4 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu gelişme Helenistik dönemde de devam etmiş, kültürlü çevrelerde inandırıcılığını kaybetmiş olan geleneksel Yunan dininin karşılamakta yetersiz kaldığı dini ihtiyaçlar giderek artan bir ölçüde felsefe tarafından karşılanmaya başlamıştır. Helenistik dönemde bu ihtiyacı en başarılı bir biçimde yerine getirme gücüne sahip olan okul, Stoacı okul olacaktır. Bu dönemde bu okulun diğer iki okula yani Epikurosçu ve Septik okullara göre daha fazla başarı kazanmasının, kendisine çok daha fazla sayıda taraftar bulmasının ana nedenlerinden biri de hiç şüphesiz bu özelliği olmuştur.
Nitekim bunun bir sonucu olarak Sokrates, Platon ve Aristoteles'in, Yunan tanrılarına karşı yeniden inanç tesis etmek istediklerinde bunun ancak yeni bir zemin üzerinde, felsefi, akılsal bir zemin üzerinde yapılabileceğini düşündüklerine ve her biri kendi tarzında olmak üzere bu kez felsefeye dayanan yeni bir Tanrı anlayışı, yeni bir teoloji yaratma çabası içine girdiklerine işaret etmiştik. O halde aslında bu olay, söz konusu dönemden yani ta Atina döneminden itibaren sözünü ettiğimiz aydın sınıflarda artık eski, geleneksel Yunan dininin yerini felsefenin almaya başladığını göstermekteydi.
Doğa Filozofları'ndan itibaren kendini gösteren akılcılık, daha önce sık sık üzerinde durduğumuz gibi Yunan çok tanrıcılığının temelini tahrip etmiş, geleneksel Yunan dinine ve inançlarına olan saygıyı ortadan kaldırmıştır.
Yunan felsefi akılcılığının Yunanlıların dini inançları alanında meydana getirdiği büyük tahribat ve bunun sonucu olarak Yunan aydın ve kültürlü sınıfında bu alanda ortaya çıkan büyük boşluk olmalıdır.
Helenistik dönemde ahlak felsefesinin siyaset felsefesinden ayrılması; bireyin özel, kişisel alanı ile ilgili ahlaki sorunların Epikurosçuluk ve Septiklikte olduğu gibi onun toplumsal hayatı ile ilgili siyasi sorunlarından kopması
veya Stoacılıkta olduğu gibi en azından ona kıyasla çok daha büyük bir önem kazanması olacaktı.
Sokrates'in ahlaki entelektüalizmi yani ahlakı özü itibariyle bilgiye indirgemesi; heyecan veya tutkuları reddi, en yüksek İyi ile erdem, erdemle mutluluk arasında kurduğu sıkı ilişki özellikle Stoacı ahlak felsefesinin de temelini oluşturur.