Aşk gönlünde nefes alıyor. Öldürme aşkını.
O nefes aldığım müddetçe yaşıyor gönlün.
Aşk olmazsa bedenin cansız kalıyor ve dahi gönlün senden utanıyor...
Ve sonradır ki, Nuh'un gemisinde bülbülün o küçümen gagasında gördü insanlar gülün tohumunu.
Sen gülün maşukunu bülbül sanma.
O gülün serpilmiş haline mübteladır.
Topraktan ziyade kim sevebilir ki gülü?
Toprak gülleri çürütmez ona nefes verir.
İşte bu sebeple taşır bülbül gül tohumunu da âşıkı maşukuna kavuşturur.
Güle bir toprak bulabilmek için kanatlar semayı.
Bülbül kendi lisanınca aşk der ona ve gülün dikenden bedenine o dahi ömrünü verir.