Yazarın ilkgeçliğine ait anılarından izler taşıyan ,geneli benim güzel memleketim İzmir’de geçen öyküler mahalle yaşamını yansıtırken ,aşkları ,dostlukları , eski zamanı yalın ve gerçekçi bir dille aktarır.
İzmir’in geçmiş zamanını yansıtan öyküler vardır.Bir Zamanlar Bir Kent öyküsü gibi buram buram İzmir kokan öyküler vardır.
On üç öyküden oluşan kitap esnafı, mahalleliyi, işçi sınıfını anlatır. Öykülerin anlatımında betimle az diyalog ağırlıktadır.
Zor, yaralı ,sert olsa bile geçmişine, İzmir’e dönmek isteyen şöhretli bir kadını anlatan Nerede Eski Hüznü Mehtabın? kitapta yer alan etkileyici öykülerdendi.
Öykülerde genel olarak eskiye özlem vardır. Bu özlem bazen “insan, insan olabilmeye” kadar iner.Yitik Nergisler Söylencesi öyküsünde olduğu gibi...Kente de özlem vardır .Bir Zamanlar Bir Kent öyküsü gibi... “Evet efendim, bir zamanlar bir İzmir vardı” cümlesiyle biter ki, kitabın son cümlesidir.
Adından farklı olarak esrarengiz ölümleri anlatan Sıradan Üç Ölüm, konusu ve işlenişi bakımından okurken bana “bir roman olmalıydı” dedirten ,kitapta en çok sevdiğim öykülerden biri oldu .
