Kanatları gelen kuşsun sen,
gece ben uyanıp çağırınca.
Yalnız kollarla çağırdım, çünkü adın
uçurum gibi, bin gece kadar derin.
Gölgesin sen, uykuya daldığım sakin,
ve her düşü tutturur içimde tohumun, -
resim sensin, bense çerçeven,
parlak bir rölyef içinde bütünlenirsin.
Ne ad vereyim sana? Bak, dudaklarım tutuluyor.
Sen başlangıçsın, kocaman boşalan,
ben yavaş ve korkak amin,
senin güzelliğini ürkek tamamlayan.
Sayfa 31 - Cem Yayınevi