İmkansızın Politikası
Jean-Michel Besnierİmkansızın Politikası Quotes
You can find İmkansızın Politikası quotes, İmkansızın Politikası book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Nihilizmin antropologu, Sils-Maria’nın yalnız adamı, dünyanın gidişatından umutsuzluğa kapılanların acılarını bir ölçüde dindiriyor; bunu yaparken, bir tür Nirvana’vari ahiret mutluluğu kazanmak için bu yüzyıla sırt çevirmeye değil; daha ziyade, “tehlikeyi, macerayı, savaşı” sevmeye ve “kendini hiçbir zaman uyuşmaya, barışmaya, bağdaşmaya ve uzlaşmaya bırakmayanları’
taklit etmeye davet ediyor. İfade bulduğu biçimiyle Nietzsche operasyonu, sanki fethedici ve yaratıcı enerjiyi daha canlı kılabilmek amacıyla, dünyaya geçirgensizliğini geri vermek -ve onu insanın mutlak Öteki’sinde oluşturmak- için geri geliyor: Sadece, trajik zevkin işlenmesine yöneltmekle kalmıyor, aynı zamanda uyulması veya aşılması gereken hiçbir anlam bizden önce hiçbir şekilde varolmadığı ölçüde zamanın derinliğine müdahale etmekte o kadar haklı olduğunu da ortaya koyuyor.
Saydamlık bir tehdit oluşturur, mesafesizlik bir şiddet kaynağıdır.
Homojen tarafından olumsuz bir şekilde üretilen heterojen. Heterojen, onun iç ekonomisini çökerttiği kadarıyla, onu dışlayan şeyi kurar.
“Bütün umut kapılarını sürekli reddetmek, bütün sağlam yeminleri bozmak, isteklerinden dolayı tedirginlik vermek ve zafere hiçbir zaman kesin olarak inanmamak her şeyden vazgeçişin zor
ve emin yolu budur. İnsanların insanlıklarını doğanın geniş mezarlığına atmaları için ve insani varlıklarını kendine özgü kurallarına teslim ederek işin içinden çıkmaları için insanları umutsuzluğa itmek gerekir.”Aynı dönemde Walter Benjamin’in
paradoksal gerçekliğine karşı çıktığı bu umutsuzluklara bağlanan umut, Daumal ve arkadaşlarının nihilist eğilime karşı yönelttikleri direnişi ifade ediyor. Bu, onlarda ifade bulan bir ayaklanma etiğidir: Sonuçta “mucizeler” yaratmak, “işin içinden sıyrılmak” söz konusudur. Kargaşa, gerçeğin kesin bir biçimde reddini, fakat aynı zamanda da -kuşkusuz bu nedenle- önüne geçilemez bir Tamamen-Öteki’ne yönelik arzuyu doğurur. Karşı çıkışında tipik bir
“yeniyetmelik” sergileyen, oldukça bayağı bir tavır: Umudun yolunu açmak ve atılganlığını sürdürmek için mutlak umutsuzluğa karşı isyan edilir; kısacası, karşı-konformizmi, ağabeyleri tarafından gerçekliği dile getirilen açmazlarla karşılamanın bir ölçüde doğal sonucu olarak keskinleşen bu genç kuşak için “ayaklanma, kaçışın ve özgürleşmenin tek olanağı olarak kalıyor.”
“Hepimiz bir duvarın önündeyiz ve öte tarafta ne olduğunu bilenler bile, sadece duvarın üzerine resmedilmiş bir çıkış yolu bulabiliyorlar. Yalnızca sahte kapılar ve sahte pencereler var. Bu da çıkış için yetmiyor” (Le Grand Jeu, N 2, s. 57).
Ortaya çıktığı andan itibaren insandışılık, insaniliğin parçası haline gelir.