İmparatorluğun Batış Yılları

Mükemmel

Kulüplerde, toplantılarda, davetlerde rüşvetçi, soyguncu, yalancı olduğunu bildiklerimize başımızı çeviriyor muyuz? Hayır! Hele o yüzden zengin olmuşlarsa, el üstünde tutuyor muyuz? Evet! Öyle ise çocuklarımızdan niçin namuslu, doğrucu ve samimi olmalarını istiyoruz? Çocuklarımız böylelerinin ayak altında kaldıklarını da gördükten sonra!

Sayfa 133 - Pozitif YayınlarıKitabı okudu

Serap

Mükemmel

Bizim okullarımız, fakültelerimiz ön kapılarından hukukçu, hekim, mühendis, kurmay, arka kapılarından politikacı yetiştirir. Çünkü seçim sistemi öküzü yazanın değil, öküzü çizenin işini yürütür.

Sayfa 145 - Pozitif YayınlarıKitabı okudu

Reklam

Serap

Yakup Kadri Karaosmanoğlu ile beraber zaferin ilk günlerinde İzmir'e, Mustafa Kemal'i görmeye gitmiştik. Herkes "biten bir şey", bir savaştan kurtulmanın hafifliği içindeydi. Bir tek O, "Asıl işe yeni başlayacağız," diyordu. "Asıl düşman orada," diye İzmir'in arka mahallesinden Sovyetler Birliği sınırlarına kadar bütün Anadolu'yu kaplayan geriliği ve gericiliği gösteriyordu. "Padişah benim!" dese, tahtı altına uzatacaklardı. "Halife benim!" dese, herkes eteklerine sarılacaktı.. O ise elindeki yüzde yüzü, gerçek kurtuluş savaşı uğruna tehlikeye koyacaktı. Yarın, hiçbir iş yapmamışa dönecekti. Bütün Anadolu köylerinde onun dinsizliği söylenecekti. Biraz sonra, düşman elinden aldığı bu şehrin sokaklarında onu öldürmeye kalkacaklardı.

Sayfa 192 - Pozitif YayınlarıKitabı okudu

Serap

Kendime ilk defa ne zaman Türk dediğimi pek hatırlamıyorum. Bizim çocukluğumuzda Türk "kaba ve yabani" demekti. İslam ümmetinden ve "Osmanlı" idik. İlmihallerde baș dersimiz din ile milliyetin bir olduğunu öğrenmekti. Vatan sözü yasaktı. Onu ben büyüyüp de Namık Kemal'i okuduğum günlerde kitapta gördüm. Kulağımla ancak Meşrutiyet'te duydum. Padişah kullarıydık. Okul çıkışlarında her akşam sıraya girer, "Padişahım çok yaşa" diye bağırırdık.

Sayfa 11 - Pozitif YayınlarıKitabı okudu