Yaşar Kemal’in kalemine, üslubuna bir kez daha hayran kaldım. okurken resmen o sineklerin ısırışını, güneşin altında tir tir titremeyi, susuzluğun ve zulmün acısını en derinlerde duyuyor insan. kitap, serinin ikincisi olarak bir devam kitabı olmasından ötürü bir tür geçiş niteliğinde, olaylardan daha çok yapılan işlerin sorgulanması üzerinden ilerliyor. o yüzden ilk kitap kadar heyecan dorukta değildi ancak yine de sonunun tatmin edecek kadar güzel olduğunu söyleyebilirim. üçüncü kitabın daha akıcı ve oturmuş olacağını düşünüyorum
