Suphi Aytimur (1992-1997), 75 yıllık yaşamının 60 yılında şiirle uğraştı. Yüzlerce şiir yazdı, çok azını yayımladı; ve kendi şiirlerini içeren bir tek kitap bile yayımlayamadan göçüp gitti aramızdan. Aşırı titizliği yüzünden şiirlerini ve çevirilerini çok uzun aralarla yayımladı. Sadece bitirdiğine inandığı Eliot, cummings ve Frost çevirilerini kitaplaştırdı. Kırk yıl çalıştığı Eliot çevirileri dolayısıyla edebiyat çevrelerinde "Eliot Suphi" adıyla ünlendi. Şiirlerinde -kendi ifadesiyle- "... iki kutu -belki de üçüncüsü de vardır- birleştirmek, kaynaştırmak" istedi: "Yahya Kemal, Nâzım Hikmet... bunun için, şiirlerim, aynı kudrette olmasa bile, merhale merhale bir arayışın ifadesi oldu." Mehmet H. Doğan'la birlikte, "Suphi Aytimur'un, nam-ı diğer Eliot Suphi'nin altmış yıllık şiir emekçiliği için bir andaç" olmasını dilediğimiz bu kitapta, Aytimur'un "bitmiş" şiirlerinden bir seçme yer alıyor. Doğan'ın iki yazısı, Aytimur'un özyaşamöyküsü, bir söyleşisi ve bir yazısı ile birlikte...
