Vaktiyle biri derviş olan iki samimi dost varmış. Derviş olan hastalanmış bir gün. Dostu onu ziyarete gitmiş. Dervişin hastalıktan bir deri bir kemik kaldığını görünce çok üzülmüş. Onu teselli etmek için, "Seven, sevdiğinin cefâsına sabretmezse, muhabbet davasında sadık sayılmaz."
Derviş çukura göçen gözlerle bakmış dostuna, "Yanlış söyledin " demiş, "Seven, sevdiğinden gelen bela ve musibetten zevk almazsa âşık sayılmaz."