İngiltere'de Emekçi Sınıfın Durumu
Friedrich Engelsİngiltere'de Emekçi Sınıfın Durumu Gönderileri
İngiltere'de Emekçi Sınıfın Durumu kitaplarını, İngiltere'de Emekçi Sınıfın Durumu sözleri ve alıntılarını, İngiltere'de Emekçi Sınıfın Durumu yazarlarını, İngiltere'de Emekçi Sınıfın Durumu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sendikaların doğuşu kendilerini hiç olmazsa esir durumundan bir parça olsun kurtaracak pazarlık koşullarına sahip olabilmek icin işçilerin bu rekabeti yok etmek ya da en azından sınırlamak icin başvurdukları kendiliğinden girişimlerden kaynaklanır. Demek ki, sendikaların ilk hedefi günlük ihtiyaçlara sermayenin ardı arkası kesilmez saldırılarını engelleme yollarıyla, kısacası ücret ve işgünü uzunluğu sorunlarıyla sınırlı kalmıştır. Sendikaların bu eylemi yalnızca meşru değil, aynı zamanda gereklidir.Günümüzün üretim sistemi son bulmadıkça bu eylemden vazgeçilemez. Tam tersine bu eylem tüm ülkelerde sendikaların kurulması ve birleşmesiyle genelleştirilmelidir.
Emek gücünden başka bir şeye sahip olmayan işçiye karşılık, sermaye yoğunlaşmış bir toplumsal güçtür. Dolayısıyla sermaye ve emek arasındaki pazarlık hiçbir zaman adil koşullarda meydana gelmez. İşçilerin tek toplumsal gücü sayılarıdır. Ne var ki sayılarının gücü de dağınıklılık yüzünden kırılmıştır. Işçilerin dağınıklılık kendi aralarındaki kaçınılmaz rekabet tarafından yaratılır ve beslenir.
Ekonomik koşullar ilk önce ülkedeki halk kitlelerini işçi durumuna getirmişti. Sermayenin birleşmesi bu kitleler icin ortak bir durum, ortak cıkarlar yaratmıştır. Bu yüzden bu kitleler bugün bile sermayeye karşı bir sınıftır. Ancak henüz kendisi icin bir sınıf değildir. Birkaç cümleyle değindiğimiz mücadele içerisinde, bu kitleler birleşir ve kendisi icin sınıf olma durumuna ulaşır. Artık savunduğu çıkarlar sınıf çıkarlarıdır. Ancak sınıfın sınıfa karşı mücadelesi siyasi bir mücadeledir.
işçiler arasındaki rekabet son bulup, tüm işçiler orta sınıfların kendilerini sömürmelerine müsaade etmemeye karar verdiklerinde mülkiyetin egemen gücü son bulacaktır. lşciler bugüne dek kendilerine alınıp satılabilen bir mal gibi davranılmasına ses çıkarmadıkları Icin, ücretler arz ve talep kanununa, Işgücü pazarının belirli bir andaki durumuna bağlı kalmıştır
Sendikalar ve grevierin gerçek önemleri kendi aralarındaki rekabete son vermek için işçilerin giriştiği ilk çabalar arasında olmalarında yatar. Burjuvazinin işçiler üzerindeki hakimiyetinin bütünüyle Işçilerin kendi aralarındaki rekabete yani dayanışma yokluğuna dayandığı gerçeğinin kavranması sendikaların temelini oluşturur.
Suçlular, yaptıkları hırsızlıklarla mevcut toplumsal düzeni ancak tek tek bireyler
olarak protesto edebiliyorlardı. Toplumun tüm karşı konulmaz güçleri suc işleyen kişiyi hedef alıyor, üstün kudretleriyle onu eziyordu. üstelik, hırsızlık, protesto biçimlerinin en ilkeli olarak hiçbir zaman işçilerin sanayileşmeye karşı tepkisinin evrensel ifadesi olmadı.