Cağnım Cahit abimize Allah rahmet eyleye, amin.
Cahit abinin edebi yönünü tarif edenler genelde onun ruh haliyle mündemiç yani kapalı ve içine kapanık bir durumu olduğunu söylerler. Şiirleri böyle olduğu gibi bu hikaye kitabı da böyle. Ama Cahit abinin yörüngesine girildiği vakit -özellikle şiirlerinde- edebi ve kalbî bir şenlik oluyor bana. Ama ben bu hikayelerde bir türlü o frekansa girip anlamaya muvaffak olamadım. Hoş, bendeki dikkat dağınıklığı mı buna sebep yoksa gerçekten o frekansı yakalamak mı çok güç, bilemedim gitti. Diğer incelemelere de bir bakayım da hiç olmazsa belki oralardan bir şey kaparım. :)
