Arthur Schopenhauer, bu kitabında yine tüm kötümserliği ile insan doğasını inceliyor, bunu açıklamak için Çin, Hint ve Hristiyan geleneklerine dönüyor, yer yer Kant felsefesine dönüyor, Shakespeare'den örnekler veriyor.
Bu kısa kitabın, Schopenhauer felsefesine giriş açısından önemli olduğunu söyleyebiliriz. Yer yer, "İstenç ve Tasarım Olarak Dünya"yı akıllara getirse de, ona göre okumanın çok daha kolay olduğunu söylemek mümkün.
Schopenhauer birçok kez kendisiyle çelişecek ifadeler de kullanıyor ki kendisinden pek beklenmeyen bir şey. Mesela, ısrarla 'insan doğası' diyor ama daha sonra kendisi de "Tüm insanların yaradılışı farklıdır, bu yüzden genel bir yargıda bulunulamaz." diyor... Cumhuriyet yönetimini överken, insan doğasının monarşiye yakın olduğunu belirtiyor. Ben pek etkilenmedim diyebilirim, yer yer dünyamıza çok ters gelebilecek ifadelerde ısrar ediyor kendisi.
