İnsan, tabiatı gereği bencildir. Bilindiği gibi bencillik, insanın kendisini sevmesi, kendi menfatini başkasınınkinden üstün tutup, başkasının menfatini kendisininkine tâbi görmesidir. Bu duygunun temelinde insanın kendisini koruma içgüdüsü vardır. İnsanın bu eğilimi, diğer eğilimlerinin başında gelir. İnsan hürriyetlerinin kısıtlandırılmasının gerekliliği, insan bencilliğinden kaynaklanır.