4 farklı hikaye içeren ve her hikayenin kahramanları, olay zinciri birbirinden bağımsız olan bir kitap İnsan Ne İle Yaşar. Tabi sadece bu soruya yanıt aramıyor beraberinde insanın içinde ne olduğunu ve ona ne verilmesi gerektiğini de vurguluyor. Emeğin ucuz ekmeğin ise pahalı olduğunu söylüyor. Ve yine 3.hikayenin sonundaki geçen bir cümle insanların unuttuğu bir hakikati gözler önüne seriyor. "insanın ihtiyaç duyduğu topu topu iki metrelik topraktı." Herkesin aynı sonu beklediğini ve aslında ne kadar uzun süre yaşadığımız değil de o ömre ne kadar şey sığdırabildik düşüncesine dikkat çekiyor. İnsan bir kere kaçtığı bu gerçekle yüzleştiğinde hayatı bir daha eskisi gibi olamıyor. En azından benim olmadı olduramadım. Belki de yazar bas bas bağırıyor. Şu kısa hayatı boş yere üzerek üzülerek insanları kırarak geçirmekten ziyade yarın ölecekmiş gibi dolu dolu geçirmemizi istiyor. "Şu gerçeği unutmayın içinde bulunduğumuz an en önemli andır." Gerçekten de öyle değil mi? Sürekli geçmişte ve yaptığımız hatalarımızda kalır ilerlemezsek ömür geçmez ki. Geçer de hep bir pişmanlık hep bir burukluk yarım kalmışlık ile geçer. Geçmişinizi sevin ara sıra hatırlayın ama orada yaşamayın. Hayatı kendinize zindan etmeyin. En güzeli şu andır. Zaman biz ittirmesekte ilerliyor. İlerleyecek. O yüzden en iyisi o ana ayak uydurmak, uyum sağlamaktır.
