Başta sen olmak üzere, tüm avanenin Kuvayimilliye’ye, Birinci Antiemperyalist Ulusal Kurtuluş Savaşı’mıza, onun önderleri Mustafa Kemal ve İnönü’ye ve Laik Cumhuriyet’e olan düşmanlığınızı çok iyi görüyoruz, anlıyoruz. Çünkü siz ve sizin ata belledikleriniz, o gün de Yunan’ın safındaydı, “Keşke Yunan galip gelseydi” diyordu, bugün de.
Antiemperyalist Ulusal Kurtuluşçular, vatana ve millete âşıktılar. Sizse düşmansınız. Onlar onuru hep yükseklerde tuttular. Sizse onurdan nasiplenmemişsiniz. Onlar vatanımızı coğrafyasıyla birlikte, yani; ağacıyla, ırmağıyla, ormanıyla, dağı taşıyla, gölü, deniziyle birlikte seviyordu. Sizlerse bunların hepsine düşmansınız.
Biz de tıpkı Kuvayimilliyeci atalarımız gibi, bir dalı kırmaya, bir yaprağı koparmaya bile kıyamayız. Elimiz varmaz bir türlü. Sadece arabaların ezmesinden, köpeklerin parçalamasından ve hastalıklardan ölüp ölüp giden, baktığım sokak kedilerini gömerken altlarına sermek için ve o güzel gözlerine toprak gelmesin diye birkaç yaprak koparırım dalından. Ve örterim onları gözlerinin üzerine kadersiz, zavallı hayvancıkların. Onun dışında bir yaprağı koparmaya bile asla elim varmaz.
İlkel Komünal Toplumda yaşayan atalarım gibi, ağaçların da, ırmakların da ve hatta hayvanların da kutsallıkları olduğuna inanırım. Can taşıdıklarına inanırım. O yüzden gözüm gibi hassas davranırım onlara.
O bakımdan Tayyipgiller’in Kanadalı alçak şirkete Kaz Dağları’nda yaptırmış olduğu katliam sonrası görünümle yüz yüze gelince yüreğim burkuldu, kahroldum. Bir insan nasıl yapabilir bunu, dedim kendi kendime. Bunu yapanlar, yaptırtanlar insan olamazlar, dedim. Gerçek anlamda insan olamazlar…
Evet, arkadaşlar;
Bunu yapanlar ve yaptırtanlar kesinkes insan olarak ölmeyecekler.
