Erich Fromm'un "modern dünyada yabancılaşmaya dair hümanist bir bakış" adı altında toplanan çoğu konferans, makale, kendi kişisel notlarından oluşan yine başucu kitabı olmaya haiz, biraz beyin sarsıntılarına mukabil çok şey öğrendiğim bir okumaydı. Modernleşmenin acı reçetesini Fromm kadar evveliyatlı(Karl Marx, Meister Eckhart), öngörülü irdeleyen var mı bilmiyorum. Gelecek projeksiyonu belki kafamızda, etrafımızda, tecrübelerimizde hep pek fena ama Fromm bütün kitaplarında olduğu gibi yine umuttan bahsediyor. Ezcümle "umudu dürt, umutsuzluğu yatıştır."
"İnanıyorum ki, pek az şeye sahip olsa bile insanın kendisinin çok olabileceği bir dünyayı; başat varoluş güdüsünün tüketim olmadığı bir dünyayı; her şeyden önce "insanın" amaç olduğu bir dünyayı; insanın özgürce ve yanılsamalar olmadan yaşama gücünü bulabilmesinin yanı sıra, yaşamına amaç kazandırmanın bir yolunu da bulabildiği bir dünyayı gerçekleştirme olanağı vardır."
