Erich Fromm’un bu kitabı onun konferansları, el yazmaları ve araştırmalarından derlenerek oluşturulmuş. İnsanın modernliğe geçiş evrelerini anlatarak başlayan kitapta, 18. ve 19. yüzyıl insanlarının karşılaştırması sık sık yer alıyor. 18. yüzyılda felsefe, sanat ve öz dünyasına meraklı insan 19. yüzyılda makine, güç ve paraya tapar hale geliyor. Makineleşmeyle birlikte “şeylerin esiri” olan insan özüne yabancılaşıyor. Ürettiklerine tapan insanoğlunu eleştiren Fromm, bu durumun düzelmesi için insancıl bir alternatif arayışına giriyor. Bu da gösteriyor ki hala insanlığa inancı var... Kitabın son kısmında ise Eckhart ve Marx’ın görüşlerine yer vermiş. Okudukça insana kendini sorgulatan ve tüketimin çevresel etkilerle gereksiz artışını gösteren ve herkese okumasını önerebileceğim bir kitap.
Sanırım en çok etkilendiğim cümle şu oldu: “İnsan öldü, onu biz öldürdük. Yaşasın nesne, yaşasın makineler.”
