Nietzsche'nin emekli olduğunu düşünsenize bir. Yani akademiden ayrılıp artık inzivaya çekildiği günlerini. Şu hep karmaşık, zor, anlaşılması güç Nietzsche'nin akademiden ayrıldıktan sonra düşüncelerini diper eserlerine kıyadla çok daha yalın yazmış olması ne acayip. Nietzsche'nin o zorlayıcı kısmı onun aktif olduğu akademi yıllarına ait demek ki. Ne vardı acaba?
Açıkçası anlaşılmayacak bir bölüm olmadığını düşünüyorum bu kitabında. Toplamda dokuz bölümde insanı her alanda değerlendiriyor Nietzsche.
Geçmişin, zamanının filozofları ile ahlak üzerine açıklamalarından, dine, sanata, kadına ve çocuklara, devletlere ve yöneticilere, aşka ve sevgiye en nihayetinde de kendine dönük düşüncelere dalıyor Nietzsche. Buradaki aforizmaların her biri bir nasihat, bir tanım. Belli başlı konularala anılan Nietzsche'nin fikirlerini göremezsiniz belki ama onu tanırsınız en azından.
Neden kadına saldırır, neden dine ve tapınaklarını yerer, felsefe üzerine konuşanlar ike filozofların kendilerinde göremedikleri ama kendilerini eksiksiz sanmaların nedenleri neler?
İnsanca, insana dair eylemlerdir. Pek İnsanca ise onlara yakışan eylemleridir.
