Dostoyevski... Mektuplardan oluşan kitaplara ne kadar ön yargılı olsam da bu ön yargımı bir kez daha yıkıldığı bir kitapla karşı karşıyayım. Her mektup o dönemin şartlarını, karakterlerin dolu dolu her anını bize anlatıyor. Her karakterin kendisine ait bir hikayesi var. Bu karakterlerin bir kısmı, büyük insanlığın, iyiliğin, fedakarlığın, merhametin, iç dünyasını bizimle paylaşırken; diğer kısmı küçük, insancıkların, bazen duygusuzluğunu, kötülüğünü, yoksulluğu, sefaleti yansıtmaktadır. Bizler elimizde onlarca imkana sahip olmamıza rağmen en ufak bir şeyi paylaşmakta, fedakarlık etmekte o kadar zorlanırken, o sefalette, hastalıkta değer verdiği insan için elindeki son parayı, sefaletten ölmek üzere olmasına rağmen karşısındakine vermesi beni son derece etkilemekle beraber bizlerin ne kadar bencil olduğunu gösterdi. Bu kitaptan almamız gereken çok güzel dersler var, sadece okuyup geçilmemeli. Acı, sefalet, merhamet, utanç, çokça sevgi bolca fedakarlık... Her duygunun hakim olduğu bu kitabın herkesin gerçekten anlayarak, ders çıkararak okumasını tavsiye ederim.
