Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.6
İnsancıklar
Fyodor Dostoyevskiİnsancıklar Yorumları ve İncelemeleri
İnsancıklar yorumları ve incelemelerini, İnsancıklar kitabı hakkındaki okur görüşlerini , İnsancıklar puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dostoyevski'nin ilk romanı olan "İnsancıklar" aynı zamanda ilk Rus toplumsal romanı da sayılır. Yazar, daha ilk kitabından diğer yazacağı kitapların temasının temelini atmış. "Fakirlik, yoksulluk, acınaklık" hep Dostoyevski'nin romanlarına konu olmuş temel kavramlardır.
Neden böyle peki? Empati yapmamızı mı istiyor? Yoksul bir adam mıydı? Rusya'nın ekonomisiyle alakası var mıydı yazdıklarının? Toplum ve insanın iç yapısını ele aldığı için bütün sorulara cevap bulunabilir. Belki de yazdıklarıyla yeni bir ekol oluşturan ve ilk kitabında ünlenip eserlerinin günümüzde de hala aynı ilgiyle okunmasının sebebi budur.
Kitap, yoksul ve yaşlı bir adamın kendisinden küçük bir kadınla mektuplaşmasından oluşuyor. İlk başlarda aralarındaki ilişkinin ne olduğu tam olarak çıkarılmasa da okudukça netlik kazanıyor. Kitabı okudukça o anki halinize göz atıp şükür ettiğinize ve daha çok empati kurduğunuzu farkedeceksiniz
Başyapıt olarak tanımlanan bu eseri okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar...
Lise yıllarımda öğretmenlerimin tavsiyesi ile Dostoyevski’nin birkaç kitabını okumuştum. Hatta bunlardan biri de Dostoyevski’nin son basamaklarından biri sayılan Suç ve Ceza idi. Aradan yıllar geçti. Yakın zamanda Stefan Zweig’in Üç Büyük Usta’sını okuyunca anladım ki Dostoyevski birkaç kitabı okunup rafa kaldırılacak bir yazar değil. Kafamda
10/10 puan verdi
Spoiler Yoktur.
Tabii ki ilk İnceleme'mi bir Dostoyevski kitabı ile yapmak ayrı bir güzellik benim için. Roman incelemesi kadar yazar incelemesi de benim için önemlidir, Dostoyevski bu kitabı yazdığında 24 yaşında bir gençti o yaşta biri için "İnsancıklar" gibi sevgiyi, acıyı, hüznü, yokluğu iliklerinize kadar hissedeceğiniz bir eseri ortaya çıkarmak pek kolay bir durum değildir.
Roman hakkında söylenecek ilk şey henüz okumamış olanların hemen kitabı eline alıp okumalarıdır.
İkinci bir şey ise romanın yazım tekniği, olay örgüsü sürekli mektuplar üzerinden okuyucuya aktarılıyor, kitabı okumadan önce bu tekniğin beni sıkacağını düşünmüş olsam da okuduktan sonra çok yanıldığımı söylemeliyim, bu teknik romanın akıcılığına destek olup kitabı bitinceye kadar elinizden bırakmamayı sağlıyor.
Dostoyevski'nin ilk kitabı olan İnsancıklar, Rus Edebiyatının ilk toplumsal romanı olarak kabul edilir. Bu eser acıklı bir mektuplaşma içeriğine sahiptir. Dostoyevski'nin diğer romanlarında olduğu gibi bu romanda da acıma duygusu bir hayli hissettirilmiştir.
İlk eser olmanın verdiği acemilikten oldukça uzak, akıcı ve etkileyici bir dile sahiptir.
Romanda yaşlı memur Makar Devuskin'in o romantik, sevgi dolu seslenişleri kitabı duygusal bir hale getirmiştir. Okurken dikkatimi en çok çeken ise "güvercinim" olmuştur. Yoksulluk teması tüm romana hakimdir.
Varvara ve Makar arasında geçen konuşmalarda yoksulluğun yaşamda ne gibi sorunları da beraberinde getirdiğini anlatmaktadır.
Dostoyevski burada aşkın en saf biçimini kağıda dökmüştür. Ama yaşamın getirdiği dış etkenler de sorun oluşturmuştur. İlk örneği Makar'ın yaşlı, Varvara'nın ise genç olmasıdır. Bir diğeri ise evlerinin yakın olduğu halde çok az görüşmeleri ve bunun sebebi insanların dedikoduları olmasıdır.
Yoksulluk ve dedikoduyla mücadele eden bu iki insan her ne kadar onlar karşısında kazanmaya gayret etselerde, hayat şartları onları kaybetmeye itiyordu...
Dostoyevski'nin bu eseri mektuplaşma üzerine kaleme alınmış bir eser. Mektuplaşmadan ibaret olan kitapları sıkıcı bulanlar da olabilir, ancak bu kitabı okumanızı kesinlikle öneririm. Daha önce mektuplaşma üzerine yazılmış bir kitap okumuştum ve oldukça sıkılmıştım. Ancak, bu kitabı okurken hiçbir şekilde sıkıldığımı hatırlamıyorum.
Bu eser, yazarın hayattaki zorlukları ve mücadeleleri anlatarak okuyucusunu derinden düşünmeye sevk etmesiyle dikkat çekiyor. Kitap, insanı şöyle düşünmeye itiyor: "Acaba benzer bir durumda olsam ne yapardım?" Bu tür kitaplar, manevi açıdan zenginlik katar ve insanın gözlerini açar.
Özellikle, sizinle paylaşmak istediğim kitapta geçen sevdiğim bir diyalog var:
"- Onun eserlerini nasıl sevebiliyorsunuz, Makar Alekseyeviç? Bu boş..."
- Siz, belki de, duygu katmadan okudunuz Varenka ya da okurken keyfiniz yoktu."
Evet, bazen yarım bıraktığımız veya hiç okuyamadığımız kitaplar olabilir. Yazar burada bize, duygusal bir bağ kurarak okumamız gerektiğini söylüyor.
"-Duyguyla okuyun, daha iyi olacak, keyifli ve neşeli anlarda, örneğin ağzınızda bir şekerleme emerken okuyun." (Sayfa 91)
Kitapları duygusal bir katkı olmadan okursak, sadece kelimeleri okumuş oluruz. Belki de bu yüzden bazı kitapları bırakıp daha sonra tekrar okuma fırsatı bulduğumuzda daha iyi anlayabiliriz.
Bugün bir kez daha insanlığın bir yere gitmediğini görmek için toplanmış bulunuyoruz.
Cık eki; sevgi, şefkat ve acıma anlamı katar diye öğrendik , Türkçe dersinde. Biz, Makar ve Varvara arasında gidip gelen bu mektuplarda daha çok acıma kısmını okuduk.
Tüm bu mektuplaşmalar, bize panaromik bir Petersburg gezisi yaptırıyor. Ama bu panaromik