Bugün arkadaşım bana "insan her şeye alışıyor, buna da alışırsın" demişti. Ve sanki verilen teselli yetmezmiş gibi kitaptan da aynı teselli cümlesi karşıma çıktı.
Sahi "insan her şeye alışıyor" muydu yoksa alışmak zorunda mı kalıyordu?
Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında: "Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu." diyor.
""İnsanın içine atmasının, güçlü görünmeye çalışmasının en yorucu hali bu olsa gerek""